ชีวิตบนรถทัวร์

ได้มีโอกาสเดินทางจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพฯ  ไป-กลับ  นั่งรถจากเชียงใหม่ 2 ทุ่ม  ไปถึงก็ประมาณ ตี 5  นอนบนรถนั่นแหละ  พอเสร็จธุระก็กลับมานั่ง บ่าย 2 กว่าจะถึง ก็เกือบเที่ยงคืน  นาน ๆ เราถึงจะนั่งรถที  รู้สึกประทับใจในบริการของรถทัวร์บริษัทหนึ่ง  แต่ตอนที่นั่งใหม่ ๆ รู้สึกเวียนหัวเหมือนกัน  รู้สึกเหมือนรถมันจะเอียงไปเอียงมา  เหมือนมันจะคว่ำยังไม่ไม่รู้  ก็รู้สึกกลัว ๆ อยู่  แต่ที่ประทับใจก็คือการบริการของพนักงานบนรถ  เค้าบริการเราดีมาก  ตั้งแต่ขึ้นรถเค้าก็พาไปตรงที่นั่ง  และก็เก็บกระเป๋าให้เรา  ไม่เพียงแค่นั้นก็ยังมีน้ำ อาหารว่างบริการอีกด้วย  นับว่าเป็นการบริการที่ประทับใจ  แต่หลังจากขึ้นรถแล้วก็จะกินยาแก้เมา  เพื่อจะให้หลับ  เพราะปกติจะเป็นคนหลับยาก  และเหมือนเราเปลี่ยนที่นอน  จะนอนไม่หลับ  ดังนั้นจึงต้องใช้ยาช่วยพอตื่นจะได้รู้สึกสดชื่น  แต่บนรถทัวร์ไม่มีเพียงแค่ที่นั่งเท่านั้น  ยังมีห้องน้ำด้วย  เหมือนเป็นบ้านหลังหนึ่งได้เลย  พอไปถึงที่จังหวัดกำแพงเพชร  ก็พักรถและรับประทานอาหาร  แต่แปลกเวลาเรานั่งรถเราจะรู้สึกหิว  จะกินบ่อยและมากด้วย  หลังจากกินเสร็จก็มานั่งต่ออีกหลายชั่วโมง  รู้สึกว่าน้ำหนักจะขึ้นเลยแหละ  แต่จากการได้นั่งรถทัวก็ทำให้เราคิดอะไรได้อย่างหนึ่งคือการใช้ชีวิตบนรถทัวร์    ก็รู้สึกเมื่อยและเหนื่อย  นับเวลาเมื่อไหร่จะถึง  แต่มองอีกมุมนึง  คนที่เค้าทำงานบนรถทัวร์ล่ะ  พนักงานต้อนรับ  และพนักงานขับรถอีกล่ะ   เค้าจะเบื่อมั๊ยนะ  เค้าไป-กลับกรุงเทพฯ - เชียงใหม่ เกือบจะทุกวัน  จากทุกวันก็เป็นเดือน จากเดือนเป็นปีล่ะ    แต่ก็นั่นแหละ เป็นชีวิตการทำงานคนเราก็ต้องทำงานอาจจะเป็นงานที่เรารัก  หรือไม่ก็ตาม  แต่มันคือช่องทางทำมาหากิน  แต่ส่วนหนึ่งเค้าก็คงจะรักงานบริการด้วย  หากพนักงานต้อนรับเค้าไม่รักงานของเค้า  เค้าก็คงจะไม่มาทำ  หน้าที่ความรับผิดชอบของคนเรามันต่างกันนิ  เค้าทำงานตรงนั้นก็เพราะเค้ารักงานตรงนั้น  เราซึ่งมีงานอีกแบบความรับผิดชอบก็ต้องต่างกัน   เอาล่ะ  ถึงบ้านสึกที  ขออาบน้ำนอนพักผ่อนให้สบาย ๆ ทีเถอะ